Η μέρα εχτές ήταν χάλια που την αρκήν. Ο μάστρος μου μες τα νεύρα να μου κάμνει καψόνια (έννα σε σάσω εγώ καλά που έννα σου έρτει μια παράιτηση την άλλην εφτομά) , να θέλω να σκολάσω και να μεν με αφήνει και όταν σκολάννω μιαν ώρα μετά να πηαίννω έσσο και να βλέπω τον αλλοδαπό να πακετάρει τα πράματα του αφού εν και έμεινε του και πολλής καιρός (ούτε εμένα αλλά αρνούμαι να το δεχτώ). Εν και είπα τίποτε. εκλείστηκα μες την τουαλέτα και έκλαια ώσπου να μου περάσει.
Μετά εφκήκα έξω και ήβρα τον τζίνο να κλαίει. Αγκαλιαστήκαμεν για λλίο και μετά επέρασεν μας.
Εσυνεχισεν τζίνος να πακετάρει και εγώ να κάμνω tweets (new obsession) .
Εν φυσιολογικό 2 άνθρωποι που αγαπιούνται να αποφασίσουν να ζουν χωριστά για 2 χρόνια? Ή απλά εν αγαπά τόσο πολλά ο ένας τον άλλο?
If you go away and i know you will...
Μετά εφκήκα έξω και ήβρα τον τζίνο να κλαίει. Αγκαλιαστήκαμεν για λλίο και μετά επέρασεν μας.
Εσυνεχισεν τζίνος να πακετάρει και εγώ να κάμνω tweets (new obsession) .
Εν φυσιολογικό 2 άνθρωποι που αγαπιούνται να αποφασίσουν να ζουν χωριστά για 2 χρόνια? Ή απλά εν αγαπά τόσο πολλά ο ένας τον άλλο?
If you go away and i know you will...