Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011

Big Girls We Are TAKKARES


Συνεχίζω στο ίδιο concept με το προηγούμενο post μου, επειδή τούτο το σαββατοκυρίακο επιάσαν με πάλε τα κομπλεξιλίκια μου.
Επήα στο πατρικό μου το ΣΚ, να μείνω τζιαμέ γιατί εν έχω air condition στο διαμέρισμα. Εξάλλου θέλω να  θωρώ τους γονιούς μου λλιο παραπάνω όταν έρκουμε που την Χώρα!... Η μάμα μου όποτε πάω λαλέι μου κλασσικά ότι επάστινα.. Μετά το κομπλιμέντο , ρωτά με αν ακόμα έχουν ούλλες μου οι φίλες γκόμενο, και μετά λαλει μου ΄΄ εν καιρός σου΄΄ . Τούτη εν η στάνταρ κουβέντα που γίνεται κάθε φορά!
Βέβαια εν και ήταν πάντα έτσι.. Τούτο άρκεψεν που τον καιρό που η αρφή μου η μεσάια και κατά 3 χρόνια μιαλλήτερη μου , έφερεν έσσο τον γκόμενο της για να τον γνωρίσουν οι γονιοί μου.
Τούτο στα μάθκια τον γονιών μου σημαίνει ότι εννα χαρτωθεί σύντομα! Ή αλλιώς, έδισεν τον γάρο της, ή αλλιώς, επιεν και τούτη, τωρά έμηνεν το μωρό (εγώ δηλαδή) .
Anywayz , την νύχτα εκανόνισα να φκώ με τον παρέα μου να τα πούμε . Όσπου να σαστώ , ήρταν και οι γονιοί μου που τον 3ο γάμο που είχαν να παν. Η μάμα μου είπεν μου ότι εν ήβρεν ρέσι να μου φέρει! Μετά , θωρέι με καλά καλά… και αρκέφκουμεν!:
 Μανούλα : Μα εννα πάεις με τούτη την φουστούα κάτω? Εν νομίζεις ότι εν πολλά κοντή?
Πατάτα :  Αν ενόμιζα ότι εν πολλά κοντή εν θα την εγώραζα!
Μανούλα :  (Προς τον παπά μου)  Μ.  εν νομίζεις ότι εν κοντή η φούστα του μωρού?
Παπάς  :  (χωρίς καν να δικλίσει να με δει) Εν μια χαρά , έτσι τις φορούν σήμερα!
Μανούλα  :   Εγώ νομίζω ότι εν λλίο κοντή!
Πατάτα: Καλάν ρε μανούλα μου! Πριν λλίο ήταν δαμέ η αρφή μου με ένα παντελονάκι ως το αφφάλι της και εν είπες τίποτε! Και τωρά που φορώ εγώ φούστα που ένει αισθητά πιο κάτω που τον κόλο μου λαλείς μου εν κοντή?
Εμούλλοσεν!  Γιατί το πρόβλημα εν ένει ότι η μάμα μου εν πουριτανή αλλά εν Κυπραία..Εν που τζίνες που πιστεύκουν ότι αν έχεις 3 κιλά παραπάνω εν έχεις δικαίωμα να φορείς οτιδήποτε που μπορεί να αναδεικνύουν τις κοτοπουλλένιες ζάμπες σου!

Τούτο το περιστατικό επαναλαμβάνεται και στην δουλεία! Η secretary στο γραφείο έχει πολλά ωραίο σώμα, μπράβο της κορούας να μεν παρεξηγούμαστε!!!!  Όταν φορώ εγώ στην δουλειά φουστούδαν γίνετε πανικός! ‘’ Είμαστε σοβαρή εταιρία και  μεν με αναγκάσετε να σας βάλω να φορείτε στολή!’’ Αποτέλεσμα,  αρρώσαν μου και οι υπόλοιπες κορούες ότι εννα έιμαι η αιτία να βάλουμε στολή στην δουλεία!!!
Την επομένην έρκετε η secretary με μιαν πολλά ωραίαν marine  φούστα! Πάλε εμούλλοσεν  ο μάστρος μου!

Ντάξη ρε παιθκιά εν και είμαι καμιά παλαβή, ξέρω ότι εν πιο ωραίο να θωρείς μιαν γυναίκα καλλίγραμμη να φορέι τα στενά της και να δείχνει σάρκα! Αλλά τα μαυρογέρημα! Έχω και εγώ δικαίωμα να φορώ ότι γουστάρω και να μεν ακούω σχόλια του στιλ ΄΄ πασχινισκει σε, παστινίσκει σε, τούτη η φανέλα καλύφκει σου την τζοιλιά σου,  τούτο το τζιν  εν πολλά στενό ’’  ή  να ακούω για  τεχνικές που χρησιμοποιούνται για να ξεγελάσουμε τους άλλους ότι είμαστε πιο παστές απ’ ότι φαινούμαστε! Να φορούμε ψηλά τακούνια, να μαυρίζουμε, να βάλουμε γυαλλιστήρι πάστα πόθκια αν θα βάλουμε κοντά, να ρουφούμεν μέσα την τζοιλιά μας, να καθούμαστε με το έναν πόιν παστ΄ άλλο για να μεν φαίνετε η κυτταρίτιδα και  αν είναι δυνατών να μεν καθούμαστε καθόλου!
Άτε ολάν που τζιαμέ.. Εν θα με πελλάνετε εσείς!! Εννα σας πελλάνω εγώ!!!!


Παρασκευή 24 Ιουνίου 2011

Ο γυμνασμένος Άγγελος


Έχει κάτι μήνες πάω γυμναστήριο για να σουλουπποθώ λλιο για  το καλοκαίρι.. Ξέρετε.. τα γνωστά κομπλεξιλλίκια που μας πιάνουν όταν αρκέφκουν οι διαφημίσεις για τις κρέμες για την κυτταρίτιδα και την σύσφιξη..
Εννοείτε ότι πάλε ήρτεν το καλοκαίρι και πάλε εκάμαμεν μιαν τρύπα στο νερό. Ακόμα τα πόθκια μου έχουν ‘’όψη πορτοκαλιού’’ και σχήμα κοτόπουλου. Επιμένω όμως και πάω το γυμναστήριο μου.. ( για να κάμω κορμί για του χρόνου το καλοκαίρι)
Προχτές επία παλε gym μετά την δουλεία. Με το γνωστό κολάν και την φανέλα την διαφημιστική την XLarge ,Κάμνω πρώτα λλιον διάδρομο και μετά ανεβαίνω πάνω και κάμνω κοιλιακούς.
Προχτές που λέτε σαν  ήμουν πας το όργανο (των κοιλιακών) εμφανίζετε που το πουθενά ένας άγγελος!!!!!  Ξανθός , ψηλός, γαλάζια μάθκια!  Έναν όνειρο!!!!! Φκαίνει και τζίνος πάστο μηχάνημα απέναντι μου και αντακόνει τους πλάγιους!!! Με μιαν άνεση! Λες και εν έιχεν κόκκαλα ο ευλοιμένος! Επαλάβοσα πάνω του εννοείτε,, έβλεπα τον συνέχεια, μέχρι που εμέτρουν και τις επαναλήψεις του!  20 που το ένα πλευρό και μετά 20 που το άλλο!!!! Και μετά ξανά που την αρχή !!!!
Όταν εκατάλαβεν ότι έβλεπα τον άλλαξα τακτική , εν τον εκάρφωνα απευθείας άλλα μέσω του πλαϊνού καθρέφτη που αντανακλούσε πάνω ο μπροστινός του καθρέφτης, προσφέροντας μου κάλυψη.
Και ενώ έβλεπα το Διονύσιο κορμάκι του τεκνού απέναντι , εσκέφτουμουν τα κλασσικά.  Όυφφου,  εννα μπορέσω εγώ ποττέ να έχω έτσι άντρα?  Εννα γυρίσει καμία φορά να με κοιτάξει ανάμεσα στις επαναλήψεις? Υπάρχει περίπτωση να σηκώσει τη φανελλούα του έτσι λλίον πάνω , κατά λάθος, να κάμω και εγώ λλίο μματούι??  Η κατάσταση άρκεψεν και  οργίαζεν ..  Κάποτε ο  άγγελος τελειώνει ( τους πλάγιους)  και πηαίννει  κάτω.. 
Εγώ συνεχίζω τους κοιλιακούς, είμαι στο 3ο σετ στην 5η επανάληψη, σκέφτουμε ότι αν χάσω 10 κιλά, αν κόψω το ποτό,  αν αφήκω τα μαλλιά μου να μακρύνουν, αν τα βάψω ξανθά, αν φορώ  make up  στο γυμναστήριο , αν... αν... αν… ίσως!!!!
Κτυπά το κινητό μου. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα…  Εν ο παρέας μου ο Μ.
Λαλεί πόψε εννα άψει τα κάρβουνα να πάω ποτζή.. Και να φέρω μπύρες…  

Παρασκευή 17 Ιουνίου 2011

Το κινητό του πρώην (συνάδελφου)


   Τον προηγούμενο μήνα όταν ήρτα πίσω από ολιγοήμερες διακοπές ο μάστρος μου αποφάσισε να μου δώκει  ‘’καινούριο’’ κινητό ( αλόπως επεθύμησεν με ) , που τζίνα τα touch που πάεις να πατήσεις ένα γράμμα και φκαίνουν άλλο 2. Ομολογώ εν πολλά cool αν και εν ξέρω να το χρησιμοποιώ!. Έτσι την Δευτέρα του πραγματικού κατακλυσμού εβαρκούμουν έσσο και  αποφάσισα  να προσκολληστώ  με το κινητό μου.  Έβαλα του μουσική, έβαλα πάνω στο ημερολόγιο τα ραντεβού μου (διαιτολόγο , ψυχολόγο και ένα meeting σε εργοτάξιο)   έσβηνα παλιά μηνύματα που τους παρολίγον γκόμενους και ξαφνικά ανακάλυψα ένα μαγικό φάκελο ονομαζόμενος ‘’deleted messages’’ . Μηνύματα που νομίζεις ότι εδιάγραψες αλλά εν ακόμα τζιμέσα!  Σαν επίεννα πίσω  πίσω  βλέπω μηνύματα που τη Δήμητρα, την Sunshine και τον Γιώργο Στρατό (?!) που προφανώς  έν ήταν δικά μου. Αρκέφκω να θκιαβάζω . Ήταν μηνύματα του στυλ‘’Ήσουν πολλά κα**λα  εψές , πότε έννα σε ξαναδώ, πόψε εννα πάρω τα μωρά φροντιστήριο,  περιμένω σε στις πεζίνες’’!  Επιασεν με ο πανικός! Έν ήξερα αν έπρεπε να συνεχίσω να θκιαβάζω ή να τα σβήσω και να προσποιηθώ ότι εν είδα τίποτε!  Γιατί τα  μηνύματα  ήταν από τον Π.  και προς τον Π.  , πρώην συνάδελφο που εθκιώξαν κακήν κακός  που τη δουλεία ,  παντρεμένος με 2 μωρά   και που εγνώρισα  και την γυναίκα του!
   Πάμε δουλεία την Τρίτη. Καρφωτή πάνω στο big boss, μπαίνω στο γραφείο του ,κλείω την πόρτα πίσω μου και ρωτώ τον ,έτσι γα να είμαι σίουρη  πριν ανοίξω το στόμα μου, ποιος εκράταν το κινητό πριν που μένα. ‘’Ο Π. ‘’λαλεί μου και γελά. Γιατί τον Π. εθκιώξαν τον που τη δουλεία γιατί  ήταν ένα ‘’παλαβούι που έν εκοφκεν ο νους του’’ και έκαμνεν τα ούλλα λάθος. Ας πούμε είπα του μια φορά να μου φέρει γιαουρτάκι που το φούρνο και έφερεν μου γιαούρτι μες το κκεσσέ-τζίνο το πήλινο το πράμα!  Ήταν λλίο σβουμ!
   Διώ του μάστρου μου το κινητό ‘’ Έχει κάτι παλιά μηνύματα πάνω,  κάμε τα ότι θέλεις!!’’   Αρκέφκει να θκιαβάζει ( τα δικά μου έσβησα τα εννοείτε ). Εκοτσίνησεν!  Αρέσκει μου να βλέπω τον μάστρο μου σε αμηχανία, εξάλλου γι’ αυτό  επήρα του το κινητό!  Επερίμενα να μου απολογηθεί βασικά  για το περιεχόμενο τον ροζ μηνυμάτων!  Άλλα , άλλος  γνήσιος Κυπραίος  ο μάστρος μου  κοιτάζει με  και λαλεί ‘’ Μα άδε τον Π. και είχαμεν τον για μαννούι!  ‘’
   Ε βέβαια!  Αλληλεγγύη στον κυπριακό αντρικό πληθυσμό που είχεν την ατυχία να παντρευτεί!  Και θαυμασμό για τον  Π. , που ανέβηκεν στην υπόληψη του μάστρου μου γιατί εκατάφερεν να έχει την γυναίκα του, τα μωρά του και (απ’ ότι αποδεικνύετε από τα μηνύματα ) τουλάχιστον 3 γκόμενες !
Μετά που 2-3 μέρες αποδέχτηκα την πραγματικότητα. Ο καθένας κάμνει ότι θέλει στη ζωήν του  και στο κρεβάτι του. Επίσης εκατάλαβα ότι ο Γιώργος Στρατό ήταν κωδικό όνομα για την Γεωργία!
'Όμως  φανταστείτε να παντρευτώ, να κάμω μωρά και να μου πει ο άντρας μου μιαν μέρα  ‘’ Αγάπη μου μείνε σπίτι σήμερα να ξεκουραστείς  και θα πάρω  εγώ τα μωρά φροντιστήριο’’ . 

Πέμπτη 9 Ιουνίου 2011

Ελληνικά Φιλετάκια σε τιμές ευκερίας !

Απόσπασμα απο αρθρο του ΙnBusinessNews:

''Έχουν πολλαπλασιαστεί τον τελευταίο καιρό οι αφίξεις στην Ελλάδα επιχειρηματιών από την Τουρκία που έχουν βάλει στο στόχαστρο τους «φιλέτα» σε τουριστικές περιοχές,'' 

Φιλέτο όπως λαλούμε steak???

Ι LOVE LEFKOSIA!




Ήρτεν το πολυπόθητο καλοκαίρι dear bloggers και έκαψεν μας έτσι για να δούμε την γλύκα!!!!  

Αλλά όπως λέει και το τραγουδάκι μας,

Hot town, summer in the city 
Back of my neck getting dirty and gritty 

Αλλά τη νύχτα ρε παιθκιά έρκουντε τα πάνω κάτω!!! Τούτη η πόλη έσχει 2 πρόσωπα!  

Cool town, evening in the city 
Dressing so fine and looking so pretty 
Cool cat, looking for a kitty 
Gonna look in every corner of the city 

Αν και δεν είμαι που τη Λευκωσία , πέτε με πελλή , αλλά άρκεψα να ερωτεύκομαι  τούτη την πόλη , ειδικά τις νύχτες της!! You know what I mean??

Ι LOVE LEFKOSIA!



Τρίτη 7 Ιουνίου 2011

Αναμνήσεις με ένα αγανακτισμένο ‘Έλληνα


    Μετά το τελευταίο ‘ηλιόλουστο ‘ σαββατοκυρίακο, επήρα την απόφαση ότι είναι ασφαλές να φυλάξω και τα τελευταία χειμωνιάτικα ρούχα μου. Δηλαδή οτιδήποτε  έχει μανίτζι . Κυριακή νύχτα, άνοιξα διάπλατα  τα παράθυρα μου και τα μαυροσάκουλα και έπιασα δουλειά. Την ώρα που εφύλαα τα πουκάμισα της δουλειάς , έππεσα πάνω στο πουκάμισο μου το μαύρο που του λείπουν τα κουμπιά.  Έπιασεν με το γέλιο γιατί συνεχίζω μετά που 4 χρόνια να το έχω μέστο αρμάρι μου με την ελπίδα ότι έννα ράψω κάποτε τα κουμπία που εφκήκαν. Εννα μου πείτε τωρά πώς γίνετε να λείπουν ούλλα τα κουμπιά? Η αιτία είναι ένας αγανακτισμένος έλληνας  που να πω την αμαρτία μου εν θυμούμαι ούτε το όνομα του.
      Ιδού πώς εγνώρισα  τον αγανακτισμένο αδερφό.  Αποφάσισα να πάω στην μητέρα Ελλάδα να επισκεφτώ παλιούς συμφοιτητές, οι οποίοι εσύχναζαν στο μπαράκι του αγανακτισμένου. Αφού με εφλέρταρε επίμονα κερνώντας με αβέρτα σφηνάκια , ( δικόν του το μαγαζί ότι θέλει κάμνει ο άνθρωπος ) εγώ έππεσα στην παγίδα του νεαρού ιδιοκτήτη μπαρ. !!!  πάμε τζιαμε μιαν νύχτα, θκιό νύχτες, ε την τελευταία λαλώ  ‘’ Μαρικκού μου ή εννα κάμεις πόψε κίνηση εννα πάεις πίσω στην Κύπρο άποτη’’. Έτσι κ έγινε αγαπητοί μου. Ανάγκασα 5 άτομα να κάτσουμε τζιαμε ώσπου να κλείσει και μετά έκαμεν την κίνηση του. Τάχα έχει μια μπουκάλα ακριβό κρασί στο διαμέρισμα του και να πάμε να το πιούμε! Τι ρομαντικό!!!! Για να λαλούμε όμως και την αλήθεια έπρεπε να ξέρω τι με περιμένει όταν είδα το αυτοκίνητο του! Ένα ολοκαίνουριο αστραφτερό Nissan Navara!!! Και για να μεν παρεξηγηθώ εν είμαι που τζίνες που σνομπάρουν τα αγροτικά αυτοκίνητα! Αντιθέτως ως κόρη φορτηγατζή  το διπλοκάμπινο ήταν το κατεξοχήν family car μας. Απλά στην Ελλάδα αν έχει διπλοκάμπινο σημαίνει ότι όντος χρειάζεσαι  τζινη την κάσχια που πίσω!
     Anyway να μεν σας το πολυλογώ πάμε στο διαμέρισμα του κόμματου, πίνουμε την πρώτη μπουκάλα του ‘’πανάκριβου ‘’ κρασιού, και το κοπέλλιν άρκεψεν και  έβραζεν. Εγώ εντωμεταξύ εξενέρωσα λλιο γιατί αποδήχτηκεν άνθρακας ο θησαυρός… Ήταν λλιο σαχλαμάρας (surprise surprise, σάκκιμου και εν ηξέρω την τύχη μου)  . Μετά που αννιει και τη δεύτερη  μπουκάλα ο χουαρτας αντινάσσετε πάνω μου χωρίς καμιά προειδοποίηση! Εσιντρομάχτηκα εγώ και έκαμα να τραβίσω λλιο πίσω , να πάρουμε τα πραματα έτσι πιο χαλαρα ρε αδερφέ, αμέσως στο ψητό εσύ! Προσπαθώντας να σκηνοθετήσω την δικαιολογία μου για να φύω, ο καλαμαράς κάμνει δεύτερο attack , πιάνει με που το πουκάμισο μου το μαυρούι ( το ακριβό να τονίσω ) και με μια κίνηση σχρααααακ!!!  ΑΝΝΙΕΙ ΜΟΥ ΤΟ ! Ακόμα θυμούμαι τον ήχο που εκάμναν τα εκσφενδονισμένα κουμπούθκια στα πλακάκια του bachelor διαμερίσματος! Έμεινα σύξυλη!!!!  Γυρίζω θωρώ τον,  εγυάλιζε το μμάτι του! Σκεφτούμε     ‘πελλέ μου εκάτσαμεν πάνω’. Με μιαν  αππιθκιά σηκώνουμε που τον καναπέ , μαζέυκω τα κουμπιά μου, ( πέρκει  εν και 5 ευρώ το ένα τούτα!) και λαλώ του   ‘μα ποιος νομίζεις ότι είσαι?’ με ύφος θιγμένο βεβαίως!  Λαλεί μου αγανακτισμένος  ΄Μα νόμιζα ότι αυτό ήθελες και εσύ !’  Γιέ μου ναι ήθελα μια νύχτα πάθους με έναν φλογερό καλαμαρά παραδέχουμε! Αλλά οϊ να μου σχίσεις και το πουκάμισο μου!  
        Ότι έγινε μετά θυμούμαι το όπως το fast forward! Γυρεύκω να έβρω την πόρτα να φύω , που τα ποτά που είχα πάνω μου εν εθυμούμουν ένταλως εμπήκα μέσα! . Βρέθουμε στους δρόμους σαν κυνηγημένη ( τι drama queen θεέ μου) να έβρω ταξί ! και συνειδητοποιώ ότι είμαι  μια κορούα μόνη της η ώρα 6 το χάραμα να προσπαθεί να σταματήσει ένα ταξί με το πουκάμισο ανοιχτό και το σουτιέν το D cup με την ενίσχυση  σε full view!!  Λαλώ που μέσα μου, ποψε έν την γλυτώνουμε!!! Ευτυχώς ήβρα και ταξί και επήρεν με έσσω της φίλης μου,  χωρίς να ρωτήσει πολλά πολλά  (διακριτικός ταξιτζής στην Ελλάδα imagine my luck ) . 
       Ήρτα πίσω Κύπρο με το πουκάμισο και τα κουμπιά του. Κάθε χειμώνα λαλώ εννα τα ράψω και κάθε καλοκαίρι αφήνω το για τον επόμενο χειμώνα.  Μπορεί να το κρατούσα και υποσυνείδητα για να μου θυμίζει την ανεκπλήρωτη μου επιθυμία Τούτη την φορά έσιρα το κ επήεν ,  μαζί με την ιδέα του καλαμαρά. Έχει και στην Κύπρο αγανακτισμένους .